Self Defence

Αυτοάμυνα. Ένας όρος απόλυτα εξειδικευμένος και όμως πολύ παρεξηγημένος.  Για τους περισσότερους εκπαιδευτές και εν ασχολούμενους με τις πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα, αυτοάμυνα είναι μια σειρά τεχνικών, ένα μικρό μέρος της τέχνης ή του αθλήματός τους, το οποίο συνήθως το εξασκούν για λόγους επιδείξεων ή απλά για να δικαιολογήσουν τον όρο “αυτοάμυνα” που έχουν στην πινακίδα του γυμναστηρίου τους.

Μπορούν όμως αυτές οι περίτεχνες κινήσεις να εφαρμοστούν άμεσα στο δρόμο;  Σε χώρο που δεν έχει καμία από τις ανέσεις του γυμναστηρίου;  Σε κατάσταση πραγματικής ανάγκης;  Με το μυαλό σε κατάσταση πανικού και το σώμα γεμάτο αδρεναλίνη;  Μπορούν οι τεχνικές αυτές να χρησιμοποιηθούν από παιδιά;  Από γυναίκες;  Από ηλικιωμένους;  Από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την άθληση ή με τη γυμναστική;  Ποια θα πρέπει να είναι η ψυχολογία τους;  Θα είναι η ίδια με αυτή του γυμναστηρίου και των φίλων – συναθλητών;  Πως μπορούν να ελέγχουν το περιβάλλον τους;  Τη γλώσσα του σώματος του αντιπάλου;  Τι θα γίνει αν βρεθεί κάποιος αντιμέτωπος με περισσότερους από έναν αντιπάλους;  Ποιο νομικό πλαίσιο καλύπτει το βαθμό χρήσης των τεχνικών που θα εφαρμοσθούν;  Μπορούν οι ίδιες τεχνικές να χρησιμοποιηθούν για να ελεγχθεί ένας εκνευρισμένος γείτονας και οι ίδιες για να αντιμετωπιστεί ένας εγκληματίας που απειλεί τη σωματική μας ακεραιότητα, την περιουσία ή αγαπημένα μας πρόσωπα;

Τι γίνεται με τα σώματα ασφαλείας;  Οι άνδρες και οι γυναίκες που τα επανδρώνουν θα χρησιμοποιούν τις ίδιες τεχνικές;  Την ίδια νοοτροπία;  Την ίδια ένταση;  Έχουν μήπως και ίδιο βαθμό επικινδυνότητας;

Γίνεται έτσι σαφές ότι μια σειρά τεχνικών και μόνο δε μπορούν να ικανοποιήσουν όλες αυτές τις ανάγκες και περιπτώσεις.  Όπως ακριβώς δεν υπάρχει γιατρός που να αντιμετωπίζει όλες τις ασθένειες.  Απαιτείται εξειδίκευση, ειδική γνώση, τακτική εξάσκηση και ανοιχτό μυαλό.  Η αυτοάμυνα δε μπορεί να είναι απλά ένα κομμάτι κάποιας πολεμικής τέχνης.  Δε μπορεί να συνοδεύει κάποιο μαχητικό άθλημα.  Δε το επιτρέπουν οι συνθήκες της εποχής μας.  Έχει τη δική της αυτόνομη και ανεξάρτητη υπόσταση, την ανάγκη για επιβίωση.

Η αυτοάμυνα δεν έχει αθλητικό προσανατολισμό.  Δε χρησιμοποιούμε κινηματογραφικές τεχνικές.  Στόχος μας είναι η αντιμετώπιση της σκληρής πραγματικότητας του δρόμου.  Το πεδίο δράσης μας όλες οι ζώνες μάχης, από την όρθια μέχρι τη συμπλοκή στο έδαφος.  Τα προγράμματα που εφαρμόζουμε είναι ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων που εκπαιδεύουμε: απλοί πολίτες, εκπαιδευτές πολεμικών τεχνών, σωματοφύλακες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, μέλη ειδικών δυνάμεων, υπάλληλοι υπηρεσιών φρούρησης.

Γιατί η πραγματικότητα του καθενός είναι διαφορετική.  Γιατί η αξιοπρέπεια του καθενός δεν είναι παιχνίδι.